Sakrament bierzmowania wraz ze chrztem i Eucharystią należy do sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego, dlatego przyjęcie tego sakramentu jest konieczne jako dopełnienie łaski chrztu.
Chrystus Pan obiecał swoim uczniom, że Duch Święty będzie ich wspomagał, aby także wobec prześladowców dawali świadectwo nieugiętej wiary (Łk 12,12). W dzień przed swoją męką obiecał Apostołom, że ześle od Ojca Ducha prawdy, który pozostanie z nimi na zawsze (por. J,14,16; 15,26). Wreszcie po swoim zmartwychwstaniu Chrystus obiecał, że wkrótce ześle na nich Ducha Świętego, który napełni ich mocą i uczyni Jego świadkami: „Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami” (Dz 1,8).
Rzeczywiście w święto Pięćdziesiątnicy Duch Święty w cudowny sposób zstąpił na Apostołów zgromadzonych na modlitwie wraz z Maryją, Matką Jezusa i uczniami (Dz 1,14). Zostali oni wtedy tak napełnieni Duchem Świętym, że obdarzeni mocą Bożą zaczęli głosić wielkie dzieła Boże (Dz 2,4). Piotr Apostoł uznał Ducha Świętego, który w ten sposób zstąpił na nich, za dar epoki mesjańskiej (por. Dz 2,17-18). Wówczas zostali ochrzczeni ci, którzy uwierzyli w naukę Apostołów. Otrzymali oni również dar Ducha Świętego (Dz 2,38). Od tego czasu Apostołowie, wypełniając wolę Chrystusa przez wkładanie rąk, udzielali neofitom daru Ducha Świętego (por. Dz 8,15-17; 19,5nn).
Najstarsze świadectwo o udzielaniu sakramentu bierzmowania zapisane jest w Dziejach Apostolskich i mówi wyraźnie i szczegółowo o udzielaniu tego znaku wiary jako dopełnienia chrztu świętego. Czytamy tam: „Kiedy Apostołowie w Jerozolimie dowiedzieli się, że Samaria przyjęła słowo Boże, wysłali do niej Piotra i Jana, którzy przyszli i modlili się za nich, aby mogli otrzymać Ducha Świętego. Bo na żadnego z nich jeszcze nie zstąpił. Byli jedynie ochrzczeni w imię Pana Jezusa. Wtedy więc wkładali na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego” (Dz 8,14-17).

Bierzmowanie dopełnieniem chrztu

„Skutkiem sakramentu bierzmowania jest pełne wylanie Ducha Świętego, jakie niegdyś stało się udziałem Apostołów w dniu Pięćdziesiątnicy.
Bierzmowanie przynosi zatem wzrost i pogłębienie łaski chrzcielnej: -zakorzenia nas głębiej w Bożym synostwie, tak że możemy mówić ‚Abba, Ojcze!’ (Rz 8,15); – ściślej jednoczy nas z Chrystusem; – pomnaża w nas dary Ducha Świętego; – udoskonala naszą więź z Kościołem; udziela nam, jako prawdziwym świadkom Chrystusa, specjalnej mocy Ducha Świętego do szerzenia i obrony wiary słowem i czynem, do mężnego wyznawania imienia Chrystusa oraz do tego, by nigdy nie wstydzić się Krzyża.” (KKK, 1302-1303).
Św. Ambroży biskup i doktor Kościoła (IV w.), który przeszedł formację katechumenalną i przyjął sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego w wieku blisko 40 lat, w jednej ze swoich katechez mówił: „Przypomnij sobie, że otrzymałeś duchowy znak, ‚ducha mądrości i rozumu, ducha rady i męstwa, ducha poznania i pobożności, ducha świętej bojaźni1, i zachowuj to, co otrzymałeś. Nauczył cię Bóg Ojciec, umocnił cię Chrystus Pan i ‚dał zadatek’ Ducha” (De misteriis, 7,42).
„Sakramentu bierzmowania, podobnie jak chrztu, którego jest dopełnieniem, udziela się tylko jeden raz. Wyciska on w duszy niezatarte duchowe znamię, ‚charakter’, który jest znakiem, że Jezus Chrystus naznaczył chrześcijanina pieczęcią swego Ducha, przyoblekając go mocą z wysoka, aby był Jego świadkiem.
‚Charakter sakramentu udoskonala kapłaństwo wspólne wiernych, otrzymane w chrzcie, a bierzmowany otrzymuje moc publicznego wyznawania wiary w Chrystusa, jakby na zasadzie obowiązku (KKK 1304).
W pierwotnym Kościele przygotowanie do sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego odbywało się na drodze katechumenatu.
Dzisiaj, w epoce II Soboru Watykańskiego, Kościół powoli powraca do tej starożytnej instytucji, aby tych, którzy pragną odrodzić się „z wody i Ducha Świętego”, doprowadzić do dojrzałości chrześcijańskiej. Życie bowiem dojrzałego chrześcijanina opiera się na słowie Bożym, na liturgii i wspólnocie. Wdrożenie do kierowania swego życia słowem Bożym, wprowadzenie w pełny, skuteczny i radosny udział w liturgii Kościoła, a także wprowadzenie w życie wspólnoty chrześcijan, wymaga pewnego procesu. Proces ten z kolei wymaga odpowiedniego czasu oraz kierownictwa duchowego i mistagogii.
Ponieważ chrzest święty udzielany jest dzieciom, stąd przygotowanie do I Komunii świętej, a szczególnie do bierzmowania, daje tę wielką szansę, aby młody chrześcijanin mógł przebyć konieczną drogę wdrożenia w życie dojrzałych chrześcijan. Dlatego biskupi w wielu diecezjach polskich, aby umożliwić młodzieży przejście procesu duchowej formacji, przesunęli czas udzielania bierzmowania na drugą, a nawet czasami trzecią klasę szkoły średniej.
W procesie formacyjnym istotną rolę mają do wypełnienia: rodzina, kapłan, katechiści oraz wspólnota parafialna. Dokumenty Kościoła jednak zasadniczo obowiązek przygotowania do bierzmowania kładą na parafię, a więc kapłanów, katechistów i wiernych, gdyż we wspólnocie z nimi kandydaci do bierzmowania mają możliwość doświadczenia życia Chrystusowego Kościoła.
Kandydat do bierzmowania wybiera również sobie nowe imię, które winno być nośnikiem pewnego posłannictwa, jakie pragnąłby wypełniać w swoim życiu. Sprawę wyboru imienia winien omówić z kapłanem lub ze swoim katechistą, lub animatorem.

Świadek bierzmowania

Poszczególnym bierzmowanym zwykle towarzyszy świadek, który przygotowuje ich do przyjęcia sakramentu, przedstawia szafarzowi bierzmowania do namaszczenia krzyżmem, a potem pomaga w wiernym wypełnianiu przyrzeczeń złożonych na chrzcie, zgodnie z natchnieniami Ducha Świętego, którego otrzymali.

Przygotowanie do Sakramentu Bierzmowania

Ważny elementem katechezy w parafii jest przygotowanie do Sakramentu Bierzmowania. Zgodnie z zarządzeniem księdza Biskupa w diecezji gliwickiej trwa ono trzy lata.

Zasadniczo skierowane jest ono dla uczniów gimnazjum, ale każdy, kto jeszcze nie przystąpił do tego sakramentu może zgłosić się do proboszcza lub wikarego i przejść odpowiedni kurs

Głównym celem spotkań jest przygotowanie do świadomego przyjęcia Sakramentu Bierzmowania, rozumianego jako sakrament dojrzałości chrześcijańskiej, a co za tym idzie, do dojrzalszego i bardziej świadomego przeżywania wiary. Dlatego w ramach spotkań pierwszego roku w sposób szczególny skupiamy się na liturgii i sakramentach kościoła. Spotkania drugiego roku poświecone są szczególnemu pochyleniu się nad Pismem Świętym – źródłem, na którym zgodnie ze słowami św. Pawła opiera się nasza wiara.

Spotkania roku trzeciego są już bezpośrednim przygotowaniem do przyjęcia tego sakramentu. Dlatego w cyklu spotkań rozważamy tajemnicę Ducha Świętego, jego darów i samą istotę Sakramentu Bierzmowania.

W ramach przygotowania kandydaci zobowiązani są do udziału we Mszach świętych młodzieżowych (I czwartek miesiąca), udziału w liturgii Mszy św. niedzielnej i nabożeństwach okresowych (różaniec, majowe). Zobowiązanie to wypływa z założenia, że udział w modlitwie i sakramentach kościoła jest normalną potrzebą każdego wierzącego.

Dokumenty potrzebne do sakramentu Bierzmowania:

• metryka chrztu,
• zaświadczenie o uczestnictwie w katechezie szkolnej lub ostatnie świadectwo katechizacji,
• w przypadku osób starszych – świadectwo ukończenie katechizacji szkolnej.

Chrzestny (a) ma pełnić funkcję świadka bierzmowania. Nie wyklucza się jednak możliwości wybrania osobnego świadka bierzmowania. Także rodzice mogą osobiście przedstawić swoje dzieci do bierzmowania.” (OBi, s. 5).
Świadek bierzmowania winien odznaczać się następującymi przymiotami:
a) być wystarczająco dojrzały do spełniania tego obowiązku
b) należeć do Kościoła katolickiego i przyjąć trzy sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego: chrzest, bierzmowanie i Eucharystię,
c) nie być wykluczonym przez prawo od czynności w aktach kościelnych.