Sekty – zagrożeniem dla młodzieży.

Na świecie działa przynajmniej kilka tysięcy sekt. Nie wszystkie są jednakowo niebezpieczne i groźne. Sekty różnią się między sobą co do sposobu powstania, charakteru działania, otwarcia się względem społeczeństwa, strukturą, głoszoną doktryną oraz celem istnienia. Wszelkie ich podziały są raczej umowne, uwzględniające pewne ich aspekty. Mówimy więc o sektach ekonomicznych, terapeutycznych, synkretycznych, odwołujących się do nowego objawienia.

W Polsce na gruncie prawa pozytywnego pojęcie sekty nie istnieje. Nazywane są kościołami, związkami wyznaniowymi, nowymi ruchami religijnymi lub stowarzyszeniem. Działalność sekt to we współczesnym świecie ogromny biznes. Aby zdobyć pieniądze na swoją działalność dopuszczają się szeregu przestępstw, takich jak przemyt broni, handel narkotykami, porwania, wyłudzanie pieniędzy, prostytucja, a wszystko to pod hasłami odnowy religijnej, doskonalenia duchowego, poszerzania świadomości. Szczególnie łatwym celem stają się dla łowców „dusz” ludzie młodzi: pełni ideałów, poszukujący sensu życia i trwałych wartości takich jak przyjaźń, miłość, zaufanie. Brak elementarnej wiedzy dotyczącej zagrożeń związanych z funkcjonowaniem sekt wśród dzieci i młodzieży oraz rodziców i opiekunów, poszukiwanie tożsamości kulturowej i religijnej oraz osłabienie przynależności do wspólnoty, rodziny, kultury i religii dodatkowo sprawiają, że łatwo można dać się złapać na lep sekciarskiej ideologii. Od tego momentu człowiek staje się narzędziem wyrafinowanej sztuki manipulacji ludzką psychiką. Wyniki badań opinii publicznej wskazują, że dla ponad 3/4 Polaków sekty stanowią poważne zagrożenie. Według 65% badanych działalność sekt powinna być prawnie zabroniona, 27% respondentów dopuszcza możliwość legalnej działalności sekt, ale pod warunkiem dokładnej ich kontroli ze strony władz państwowych.

Psychologowie w wielu publikacjach wskazują, iż efektem uczestnictwa w ruchach religijnych i parareligijnych zamiast obiecywanego przez sektę rozwoju, następuje destrukcja osobowości polegająca na zniszczeniu dotychczasowych cech osoby oraz jej roli w rodzinie i społeczeństwie. Symptomami destrukcji może być nagła zmiana wyznawanych przez osobę wartości, obniżenie elastyczności umysłowej, posługiwanie się ustalonymi stereotypami reakcji psychicznych.

Po czym poznać sektę?

Sekty mają strukturę autorytarną, stosują różne formy prania mózgu i kontroli myśl, nacisku grupowego, a także wprowadzają swoich członków w stan poczucia winy i strachu.

• Najczęściej za sektę uważa się grupę ludzi, którzy oderwali się od kościoła lub wspólnoty religijnej, i przyjęli własne zasady doktrynalne i organizacyjne.
• Członkowie sekty zazwyczaj są przekonani o słuszności swego oddzielenia czy oderwania się. Jest to dla nich jedyna możliwość zachowania prawdy, która – jak im się wydaje – została zagubiona. Ich postawa jest więc w ich mniemaniu uzasadniona. Nie przyjmują do wiadomości możliwości trwania w błędzie.
• Najbardziej rzucającą się w oczy cechą sekt jest gorliwość, z jaką członkowie prowadzą działalność rozpowszechniającą swe koncepcje.
• Sekta posiada charyzmatycznego przywódcę. Członkowie sekty są mu winni całkowite posłuszeństwo. Jest on ponad wszystkim i ponad wszystkimi. Ma nieograniczoną wolność w działaniu. Może robić co chce. Jest niekwestionowany pod żadnym względem.
• W sektach destrukcyjnych mamy przede wszystkim do czynienia ze zwodzeniem duchowym. Polega ono na tym, że pod płaszczykiem pomocy duchowej wąska elita sekty realizuje swoje, ukryte przed adeptami, cele. Sekta jest miejscem wykorzystywania ludzi autentycznie poszukujących Boga, lepszego świata, prawdy, wolności i miłości.
• Sekta wpaja swoim członkom przekonanie, że tylko w niej znajdą prawdę i wolność odpowiedzi na wszelkie pytania, że stanowią grupę elitarną.
• Sekta oferuje swoim adeptom „nowe doświadczenie religijne”, „jedyną prawdę”, szybką możliwość osiągnięcia „najwyższych stanów duchowości”.
• W wyniku przynależności człowieka do sekty destruktywnej skrzywdzona zostaje jego rodzina, bliscy znajomi oraz on sam.
• Przywódca” sekty czerpie ewidentne korzyści materialne kosztem szeregowych członków.
• Sekta destrukcyjna, doprowadzając do ruiny psychicznej i materialnej swoich członków, czyni z nich ludzi niezdolnych do życia w społeczeństwie.
• Sekta zabiera człowiekowi to, co jest dla niego najważniejsze: wolność i umiejętność samostanowienia. W sekcie nie ma miejsca na indywidualizm i samodzielne podejmowanie decyzji. Nie ma prywatności, liczy śię tylko grupa i jej interes.
• Sekta izoluje nowo zwerbowanych od rodziny i dotychczasowego towarzystwa. Oddziałuje za pomocą rytuałów (tańce, stroje, kadzidełka, monotonne śpiewy), które wprowadzają w trans, wzmacniają poczucie bezpieczeństwa i przekonanie o przynależności do grupy.

Werbowanie

Do sekty można trafić na wiele sposobów. Może stać się to zupełnie przypadkiem bądź w efekcie odpowiednio przygotowanego werbunku, jaki dana sekta przeprowadziła. Proces wejścia do sekty jest bardzo złożony i indywidualny. Różne są jego etapy, motywacje i okoliczności. Bez wątpienia sekty przede wszystkim poszukują ludzi zdolnych, wrażliwych, twórczych, pełnych zapału i idei. Tacy ludzie są najbardziej przydatni. Mogą oni wiele zrobić dla sekty. Członkiem sekty nie zostaje się w ciągu godziny, jednego dnia czy tygodnia. Zazwyczaj jest to proces kilku stopniowy, rozciągnięty w czasie. Podczas werbunku sekta nie mówi całej prawdy o sobie. Zataja informacje na temat rzeczywistych celów grupy. Informacje podawane zainteresowanym są niejasne, rozmyte, często nieprawdziwe.

Każda sekta nastawiona jest na ciągłą rekrutację na własne potrzeby. Chcąc wzbudzić zainteresowanie, muszą przedstawić potencjalnym kandydatom atrakcyjną ofertę. Do sekt przyciągają ludzi najrozmaitsze rzeczy, np ładnie wydany biuletyn, interesująco zredagowana ulotka pełna kolorowych zdjęć, obietnica szybkiego sukcesu, perspektywa wyjazdu za granicę, dobrze przygotowane, i przeprowadzone spotkanie z jakąś interesującą osobą czy wykład na ciekawy temat. Nigdy nie przychodzą z pustymi rękami, zawsze mają coś do zaoferowania.

Dlaczego werbują?

Oto dwa podstawowe powody, dla których sekty tak wielką uwagę poświęcają na werbowanie nowych członków:

1. Mają świadomość tego, że jest to jedyny sposób na funkcjonowanie grupy. Sekta potrzebuje członków. Pozyskanie nowych osób jest jedyną metodą pozwalającą grupie na ciągły rozwój i trwanie. Werbunek zabezpiecza grupę przed rozpadem z braku członków.
2. Sekty zdają sobie sprawę z tego, że każda nowo zwerbowana osoba to dodatkowa darmowa para rąk do pracy na rzecz grupy.

Syndrom sekty

U osób przynależących do którejś z sekt obserwujemy tzw. syndrom sekty. Jest to pewien zespół cech powstałych na skutek kontaktu człowieka z sektą.

Zmiany w dotychczasowym życiu i zachowaniu

• porzucenie dotychczasowych zainteresowań, pojawienie się nowych, związanych z celami nowo napotkanej grupy, brak jakiegokolwiek krytycyzmu względem grupy;
• gloryfikacja grupy – grupa staje się wszystkim dla człowieka zmiana słownictwa i ubioru – człowiek zaczyna mówić „nowym językiem”, używa słów, pojęć, których wcześniej nie używał; zaczyna się inaczej ubierać.

Konsekwencje społeczne

• problemy w rodzinie, szkole;
• nieumiejętność normalnego życia w społeczeństwie;
• zerwanie przyjaźni – nowe przyjaźnie;
• bycie nieobecnym;
• postrzeganie złożonej rzeczywistości świata w biało-czarnych kolorach.

Konsekwencje dla zdrowia psychicznego

• naprzemienna radość i smutek – taki stan prowadzi do depresji;
• częste stany lękowe – człowiek we wszystkim i wszystkich widzi wroga. Ciągły niepokój o dziś i jutro;
• zmiana osobowości (nadwrażliwość) – człowiek staje się bardziej wrażliwy na wszelkie uwagi odnośnie siebie i grupy, pod wpływem której się znalazł;
• rezygnacja z własnego ja – liczy się tylko grupa, człowiek dla niej zrezygnuje z tego co było dotąd treścią jego życia. Może to być szkoła, dom. Wszystkie decyzje podporządkowuje i poddaje ocenie sekty;
• wyalienowanie i izolacja, brak koncentracji;
• ciągła niepewność i zagubienie;
• ucieczka przed rzeczywistością – wynika z niezdolności sprostania najprostszym zadaniom życia społecznego.

Konsekwencje dla zdrowia fizycznego

• wyczerpanie i osłabienie organizmu w wyniku stosowania niskokalorycznych diet;
• niedożywienie – spadek wagi ciała
• obniżenie zdolności koncentracji;
• choroby w wyniku odrzucenia lekarstw, lekarza;
• wyalienowanie i izolacja, brak koncentracji;
• bezsenność i przemęczenie;
• zgony, samobójstwa.

Konsekwencje w sferze religijności człowieka

• zmiana światopoglądu – tworzy się nowa moralność, nowy światopogląd odwzorowany na tym, który funkcjonuje w napotkanej grupie;
• zmiana systemu wartości – tworzy się nowa moralność.

Sekty w szkole

Szkoła, podejmując proces wychowania i edukacji, ma ogromny wpływ na kształtowanie sposobu myślenia i życia swych uczniów. W okresie rozwoju można skutecznie oddziaływać na konkretne osoby, ale także proces wychowania może być nadużywany do manipulowania młodym człowiekiem. Takim „wychowaniem” zainteresowane są różnego rodzaju grupy wpływu, w tym także sekty, które szukają możliwości bezwarunkowego podporządkowania sobie jednostki.

Jednym ze sposobów przejęcia przez sektę pełnej kontroli nad rozwojem intelektualnym i duchowym dzieci i młodzieży jest podjęcie totalnej krytyki tradycyjnej szkoły. W miejsce krytykowanej szkoły tradycyjnej sekty często proponują własny system szkolnictwa. Korzystając ze swobody zakładania szkół wyznaniowych stały się sponsorami lub właścicielami placówek oświatowych. Niekiedy uczyniły to skrycie, nie chcąc zrażać do siebie rodziców i nauczycieli. Otwarcie i prowadzenie własnej szkoły łączy się z koniecznością posiadania zasobów finansowych i określeniem jej charakteru. Dlatego sekty najczęściej próbują wykorzystać do własnych celów szkoły już istniejące. Obiektem szczególnego zainteresowania sekt są nauczyciele. Sekty próbują się do nich zbliżyć się poprzez proponowanie im nowych, ciekawych zajęć, bądź wprowadzając w ich szeregi „swoich ludzi”. Każdy z takich kontaktów może zaowocować zyskaniem kolejnych sympatyków lub wyznawców.

Innym sposobem wejścia sekty do szkoły jest wynajęcie przez nią w budynku szkolnym sali do spotkań lub ćwiczeń grupowych. Oferowana opłata za wynajem jest zwykle atrakcyjna, pozwala to na umieszczenie adresu szkoły na plakatach informujących o spotkaniach. Ma to ogromne znaczenie psychologiczne dla potencjalnych kandydatów zajęć. Adres szkoły uwiarygadnia je i pozbawia rodziców ostrożności przy podejmowaniu decyzji związanej z ofertą. Zaufanie, jakie szkoła wzbudza w rodzicach, rozciąga się też na zajęcia pozalekcyjne.

Niekiedy sekcie udaje się wejść ze swoją ofertą na zajęcia szkolne, przyjmując nazwę stowarzyszeń lub fundacji o charakterze edukacyjnym, sekty mogą składać ofertę niektórych zajęć lub wykładów tematycznych. Bez uprzedniej kontroli treści spotkania może okazać się, że było ono indoktrynacją manipulacyjną. Interesującą ofertą dla szkoły może też być bezpłatne prowadzenie stołówek, świetlic, bibliotek, sklepiku szkolnego, co pozwala na codzienny kontakt dzieci z przedstawicielami ruchu bez kontroli rodziców.

Najprostszym sposobem obecności sekty w szkole jest posiadanie swych przedstawicieli w gronie uczniów. Kontakty przyjacielskie lub koleżeńskie ułatwiają pracę agitacyjną. Zajęcia proponowane przez sekty mogą mieć różny charakter: warsztatów teatralnych, pracowni plastycznej, grup relaksacyjnych, ćwiczeń językowych, sztuk walki. Obowiązkiem właz szkolnych jest podjęcie odpowiednich środków zabezpieczających dzieci i młodzież przed szkodliwym działaniem sekt.

Co zrobić, jeśli dziecko związało się z sektą?

TAK!!!

• Niezwłocznie skontaktuj się z centrum informacji o sektach.
• Staraj się jak najwięcej dowiedzieć o grupie, do której należy twoje dziecko.
• Prowadź dokładny dziennik wydarzeń.
• Utrzymuj kontakt z twoim dzieckiem.
• Podtrzymuj każdą inicjatywę rozmowy, z jaką wystąpi twoje dziecko.
• Ważne okazje dla wzmocnienia kontaktu to urodziny, imieniny.
• Zajmij zawsze wyraźną i jednoznaczną postawę negującą sekty.
• Zwróć się nawet do prasy i opisz swą historię (bez podania nazwiska).

NIE!!!

• Nie pozwól, aby sekta wymuszała cokolwiek od ciebie.
• Nie krzycz, nie karć, nie przesłuchuj, nie płacz, nie proś.
• Uważaj na fałszywych przyjaciół.
• Nie dawaj żadnych pieniędzy dziecku.
• Ważne dokumenty przechowuj tak, by twoje dziecko nie miało do nich dostępu.

 

Red.

Tekst pochodzi z pisma
„Królowa Apostołów” wrzesień 2008 r.